Το 1936 η Ελλάδα αρνήθηκε να συνεχίσει να πληρώνει το δάνειο που είχε συνάψει με τη βελγική τράπεζα Societe Commerciale de Belgique. Η κυβέρνηση του Βελγίου προσέφυγε στο Διαρκές Δικαστήριο του Διεθνούς Δικαίου της Κοινωνίας των Εθνών, κατηγορώντας την Ελλάδα ότι αθετεί τις διεθνείς της υποχρεώσεις. Η φασιστική κυβέρνηση εκείνης της εποχής υπέβαλε υπόμνημα στο δικαστήριο, όπου, ανάμεσα στα άλλα, προέβαλε τους παρακάτω ισχυρισμούς, οι οποίοι και έγιναν πανηγυρικά δεκτοί από το δικαστήριο αυτό : «Η Κυβέρνηση της Ελλάδος, ανήσυχη για τα ζωτικά συμφέροντα του Ελληνικού λαού και για την διοίκηση, την οικονομική ζωή, την κατάσταση της υγείας και την εσωτερική και εξωτερική ασφάλεια της χώρας, δεν θα μπορούσε να προβεί σε άλλη επιλογή. Όποια κυβέρνηση κι αν ήταν στη θέση της θα έκανε το ίδιο» («Yearbook of the International Law Commission*. 1980, v.l, σελ. 25).Η υπόθεση τράβηξε σε μάκρος και το 1938, η τότε ελληνική κυβέρνηση – η φασιστική κυβέρνηση του Ιωάννη Μεταξά -, υπέβαλε νέο υπόμνημα, όπου τόνιζε τα παρακάτω αυτονόητα, τα οποία δεν τόλμησε ούτε καν να σκεφθεί το ψοφοδεές και εν τοις πράγμασι, προδοτικό επιτελείο του ΓΑΠ, αλλά πιστεύω και η μεγίστη πλειοψηφία της ελληνικής ελίτ, η οποία διακατέχεται από ένα ελλειμματικό πατριωτισμό :
«Ενίοτε μπορεί να υπάρξει μια έκτακτη κατάσταση «η οποία κάνει αδύνατο για τις Κυβερνήσεις να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους προς τους δανειστές και προς τον λαό τους: οι πόροι της χώρας είναι ανεπαρκείς για να εκπληρώσουν και τις δυο υποχρεώσεις ταυτόχρονα. Είναι αδύνατο να πληρωθεί το χρέος και την ίδια ώρα να παρασχεθεί στον λαό η κατάλληλη διοίκηση και οι εγγυημένες συνθήκες για την ηθική, κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη. Το οδυνηρό πρόβλημα προκύπτει όταν πρέπει να επιλέξει κανείς ανάμεσα στα δυο καθήκοντα. Το ένα πρέπει να υποχωρήσει έναντι του άλλου. Ποιο πρέπει να είναι αυτό;… Η θεωρία αναγνωρίζει σ’ αυτό το ζήτημα ότι το καθήκον μιας Κυβέρνησης να εξασφαλίζει την εύρυθμη λειτουργία των βασικών δημόσιων υπηρεσιών υπερτερεί έναντι της πληρωμής των χρεών της. Από κανένα Κράτος δεν απαιτείται να εκπληρώσει, μερικά ή συνολικά, τις χρηματικές του υποχρεώσεις αν αυτό θέτει σε κίνδυνο τη λειτουργία των δημόσιων υπηρεσιών του και έχει σαν αποτέλεσμα την αποδιοργάνωση της διοίκησης της χώρας. Στην περίπτωση όπου η πληρωμή του χρέους του θέτει σε κίνδυνο την οικονομική ζωή ή τη διοίκηση, η Κυβέρνηση είναι, κατά τους συγγραφείς, υποχρεωμένη να διακόψει, ή ακόμη και να μειώσει την εξυπηρέτηση του χρέους» (στο ίδιο).
Το Διεθνές Δικαστήριο αποδέχτηκε το σκεπτικό της ελληνικής φασιστικής κυβέρνησης, δικαίωσε την Ελλάδα και φιλοτέχνησε ένα ουσιώδες νομικό προηγούμενο που χρησιμοποίησαν πολλές χώρες ανάμεσα σε αυτές και η Αργεντινή του αειμνήστου προέδρου Νέστορ Κίχνερ, ο οποίος το 2003 επέλεξε, έναντι της εξαθλίωσης του λαού που επέβαλλαν τα προγράμματα του ΔΝΤ, να διαγράψει μονομερώς το μεγαλύτερο μέρος του δημόσιου χρέους.
Αυτό, που τόλμησε και επέτυχε η φασιστική Ελλάδα του Μεταξά το 1938, αρνείται ακόμη και να το σκεφθεί η δημοκρατική Ελλάδα του ΓΑΠ (και της ουσιαστικά απάτριδος ελληνικής ελίτ), ο οποίος διακήρυξε την, εξ αρχής, άρνησή του να προβεί σε αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, για να προστατεύσει τους … δανειστές της χώρας και όχι τον ελληνικό πληθυσμό, λέγοντας στην γερμανική εφημερίδα “die Zeit” ότι :
“Εάν σκοπεύαμε να κάνουμε κάτι τέτοιο, δηλαδή να προβούμε σε αναδιάρθρωση του χρέους, θα ήταν πιο έξυπνο να το κάνουμε όταν άρχισε η κρίση. Ακριβώς αυτό είναι που θέλουμε να αποτρέψουμε. Θέλουμε να είμαστε απόλυτα αξιόπιστοι έναντι των πιστωτών μας”.
Και για να είναι “απόλυτα αξιόπιστος έναντι των πιστωτών” ο ΓΑΠ εγκατέλειψε κάθε ίχνος διαπραγμάτευσης με τους Ευρωπαίους “εταίρους” και την τρόϊκα, παραδίδοντας την χώρα στις διεστραμμένες ορέξεις των δανειστών της και οδηγώντας την στο απόλυτο κοινωνικό αδιέξοδο και στην καταστροφή…
peykwnas
http://www.hellas-now.com/2013/08/blog-post_4967.html
----------------------------------------
επίσης για τον Ιωάννη Μεταξά http://www.ioannismetaxas.gr/
****
Διάγγελμα του Ιωάννη Μεταξά προς τον ελληνικό λαό
Συγγραφέας:
28-10-1940
Προς τον ελληνικόν λαόν,
Η στιγμή επέστη που θα αγωνισθώμεν διά την ανεξαρτησίαν της Ελλάδος, την ακεραιότητα και την τιμήν της. Μολονότι επεδείξαμεν την πλέον αυστηράν ουδετερότητα και ίσην, προς όλους, η Ιταλία μη αναγνωρίζουσα εις ημας το δικαίωμα να ζώμεν ως ελεύθεροι Έλληνες μου εζήτησεν σήμερον την 3ην πρωινήν ώραν, την παράδοσιν τμημάτων του εθνικού εδάφους κατά την ιδίαν αυτής βούλησιν ότι προς κατάληψιν αυτών η κίνησις των στρατευμάτων της. θα ήρχιζε την 6ην πρωινήν. Απήντησα εις τον Ιταλόν Πρέσβυν ότι θεωρώ και το αίτημα αυτό καθ' εαυτό και τον τρόπον με τον οποίον γίνεται τούτο ως κήρυξιν πολέμου της Ιταλίας κατά της Ελλάδος.
Έλληνες,
τώρα θα αποδείξωμεν εάν είμεθα άξιοι των προγόνων μας και της ελευθερίας, την οποίαν μας εξησφάλισαν οι προπάτορές μας. Όλον το Έθνος ας εγερθή σύσσωμον, αγωνισθήτε διά την Πατρίδα, τας γυναίκας, τα παιδιά σας, και τας ιεράς μας παραδόσεις.
Νυν υπέρ πάντων ο αγών
Ο Πρόεδρος της Κυβερνήσεως
Ιωάννης Μεταξάς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου