Η σέλα βλάπτει το... κρεβάτι

Μελέτες την ενοχοποιούν για στυτική δυσλειτουργία και οι κατασκευαστές «αντεπιτίθενται» φτιάχνοντάς τη... χωρίς μύτη

Η ΠΟΔΗΛΑΣΙΑ αποτελεί ένα παράδοξο της σύγχρονης ιατρικής. Αφενός θεωρείται εξαιρετική αερόβια άσκηση για τα καρδιαγγειακά οφέλη, την έκκριση ενδορφινών και την απώλεια βάρους. Αφετέρου, αν και λίγοι το γνωρίζουν, αποτελεί μια φυσική δραστηριότητα που συνδέεται με τον κίνδυνο της... μόνιμης σεξουαλικής δυσλειτουργίας λόγω της συμπίεσης των δομών του περινέου, δηλαδή της περιοχής μεταξύ των γεννητικών οργάνων και του πρωκτού. Τα τελευταία χρόνια, και ενώ ο αριθμός όσων χρησιμοποιούν το ποδήλατο για άσκηση και μεταφορά αυξάνεται,έρχονται στο φως της δημοσιότητας νέες μελέτες που ενοχοποιούν τη σέλα για ισχαιμία των γεννητικών οργάνων και στυτική δυσλειτουργία. Ταυτόχρονα, οι κατασκευαστές επιδίδονται σε μια εφευρετική φρενίτιδα, λανσάροντας διαρκώς νέες σέλες με κάθε είδους ανατομικές καινοτομίες: πλατιά γραμμή, σχισμές, αυλάκια ή ακόμη και «σέλες χωρίς μύτη» (no nose saddles)! 

Τα δεδομένα που συνδέουν την ποδηλασία με τη σεξουαλική δυσλειτουργία είναι γνωστά εδώ και χρόνια στην επιστημονική κοινότητα. Οπως εξηγεί ο κ. Ν.Μερτζιώτης,χειρουργός ουρολόγος-ανδρολόγος, ήδη από το 2002 είχε δημοσιευθεί μια επαναστατική έρευνα του Εθνικού Ινστιτούτου Επαγγελματικής Ασφάλειας και Υγείας των ΗΠΑ, στην οποία μελετήθηκε η σεξουαλική υγεία των μελών μιας αστυνομικής μονάδας που χρησιμοποιεί το ποδήλατο ως καθημερινό μέσο περιπολίας. Η έρευνα έδειξε ότι όλοι οι αστυνομικοί είχαν λιγότερες νυκτερινές στύσεις από ό,τι οι συνάδελφοί τους μη ποδηλάτες. 

«Σε άλλη μελέτη βρέθηκε ότι αυτοί που κάνουν ποδήλατο περισσότερο από τρεις φορές την εβδομάδα παρουσιάζουν μεγαλύτερο ποσοστό συμπτωμάτων στην περιοχή των γεννητικών οργάνων,στην πύελο και στο δέρμα της βουβωνικής χώρας.Παράλληλα,έχει παρατηρηθείαυξημένο ποσοστό στενωμάτων ουρήθρας σε επαγγελματίες αθλητές ποδηλασίας,αλλά και σε χομπίστες που χρησιμοποιούν καθημερινά πολλές ώρες ποδήλατο με στενή σέλα»αναφέρει ο κ. Μερτζιώτης. 

Σέλα χωρίς μύτη

Αυτά τα ευρήματα οδήγησαν σε ένα διεθνές ντιμπέιτ με επίκεντρο ένα φαινομενικά αθώο προϊόν που δεν είχε απασχολήσει την κοινή γνώμη στο παρελθόν. Το Εθνικό Ινστιτούτο Επαγγελματικής Ασφάλειας και Υγείας των ΗΠΑ έφθασε στο σημείο να δημοσιεύσει επίσημη σύσταση προς όλους όσοι χρησιμοποιούν ποδήλατο στην εργασία τους να τοποθετήσουν σέλα χωρίς μύτη! Ωστόσο ακόμη και αυτή η λύση έχει επικριτές. 
«Πολλοί παραπονιούνται για έλλειψη ισορροπίαςλόγω της κομμένης σέλας. Η μύτη της σέλας βοηθά στον έλεγχο του ποδηλάτου από τους μηρούς, ιδίως στα mountain bikes,και η απώλεια αυτής της ισορροπίας μπορεί να είναι πολύ επικίνδυνη. Από την άλλη, ποδηλάτεςτης πόλης ή αθλητές του τριάθλου μένουν πολύ ευχαριστημένοιγιατί τους ανακουφίζει από τους πόνους» επισημαίνει μιλώντας στο «Βήμα της Κυριακής» ο κ. Ν. Ράπτης, ιδιοκτήτης μεγάλου καταστήματος ποδηλάτων στην Αθήνα. 

Σύμφωνα με τον χειρουργό ουρολόγο κ. Χ.Αηδονόπουλο, η ποδηλασία κρύβει ακόμη ένα παράδοξο. «Οταν γίνεται περιορισμένη χρήση του ποδηλάτου,η μάλαξη που προκαλείταιστον προστάτη από τη σέλα είναι ωφέλιμη και έχει ομοιότητες με τις ιατρικές μαλάξεις για τη θεραπεία της προστατίτιδας!Ωστόσο,αν ξεπεραστεί ένα χρονικό όριο, οδηγούμαστε στοακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα:ο προστάτης και οι όρχεις ερεθίζονται και η στυτική λειτουργία επιδεινώνεται» σχολιάζει ο ίδιος. 

Ερευνες για το μέλλον

Την ίδια στιγμή οι κατασκευάστριες εταιρείες επιδίδονται σε εντατικές έρευνες με αντικείμενο... τη «σέλα του μέλλοντος» και οι αθλητές είναι οι πρώτοι που σπεύδουν να δοκιμάσουν τις εκάστοτε καινοτομίες, για να προστατεύσουν την υγεία τους. «Σέλες μεκομμένη μύτη, με ειδικές αυλακώσεις, με σχισμές ή με φαρδιές γραμμές,έχω δοκιμάσει τα πάντα για να βρω την ανατομικά σωστή λύση για μένα» τονίζει μιλώντας στο «Βήμα της Κυριακής» ο κ. Κ. Παπανικολάου, αθλητής του τριάθλου, ο οποίος συχνά νιώθει μούδιασμα ή πίεση στη βουβωνική χώρα έπειτα από πολύωρη προπόνηση επάνω στο ποδήλατο. Η σωστή ρύθμιση της σέλας είναι άλλος ένας γρίφος που συχνά υποτιμάται από τους ερασιτέχνες με ολέθριες συνέπειες. «Χιλιοστά μπροστά ή πίσω, πάνω ή κάτωμπορούν να αλλάξουν σημαντικά το σημείο πίεσης του σώματος στη σέλα. Η ανασηκωμένη μύτη είναι συχνό λάθος των αρχαρίων, ενώ καταστρεπτικό είναι και το να ποδηλατείς χωρίς το ειδικό σορτς που ανασηκώνει τους όρχεις και τους προστατεύει με μαξιλαράκι. Και εγώ, όπως όλοι, νιώθω συχνά μούδιασμα.Λαμβάνοντας όμως τα κατάλληλα μέτρα δεν έχει ποτέ εξελιχθεί σε πρόβλημα στύσης ή ούρησης» τονίζει ο ορεινός ποδηλάτης κ. Μ. Πάχος. 

http://www.tovima.gr/society/article/?aid=410283

ΕΠΙΛΕΞΤΕ ΣΩΣΤΑ

Λάθος το... τεστ του αντίχειρα

Το συχνότερο λάθος των νέων ποδηλατών είναι αυτό που οι καταστηματάρχες ονομάζουν χαριτολογώντας το «τεστ του... αντίχειρα».«Πολλοί πελάτες απλώς πιέζουν τη σέλα με τον αντίχειρά τους, για να εκτιμήσουν- με ποιες γνώσεις άραγε; - αν είναι μαλακή! Αυτή είναι επιφανειακή αντιμετώπιση ενός πολύ σοβαρού ζητήματος»τονίζει μιλώντας στο «Βήμα» ο κ.Α. Κιτσέλης, ιδιοκτήτης μεγάλου καταστήματος ποδηλάτων. Ορθότερο είναι, όπως εξηγεί, να επιλέγουν οι καταναλωτές καταστήματα τα οποία έχουν ειδική συσκευή που καταγράφει το αποτύπωμα των οστών της λεκάνης του ποδηλάτη.«Ο ποδηλάτης κάθεται με το εσώρουχό του επάνω σε ειδική πλακέτα με τζελ. Το σώμα του αφήνει ένα αποτύπωμα, του οποίου καταγράφουμε όλες τις διαστάσεις (π.χ. βάθος, απόσταση, κλίση κτλ.). Στη συνέχεια, χρησιμοποιούμε ειδικούς καταλόγους που συνδέουν τις διαστάσεις με διαφορετικούς τύπους σέλας, κατάλληλους ανατομικά για το συγκεκριμένο άτομο και για τη χρήση που θα κάνει (π.χ. βουνό, πόλη, αγώνες ταχύτητας κτλ.)». 

Πως να επιλέξετε σέλα

Για την πλειοψηφία των αναβατών που επιλέγουν μιας υψηλής απόδοσης σέλα , το ταίριασμα αυτής στις προσωπικές τους ανάγκες και η δυνατότητα να προλαμβάνει διαταραχές , είναι ίσως ο πλέον περίπλοκος δρόμος για τον προσδιορισμό του τεχνικού εξοπλισμού του ποδήλατου, και έτσι το να κάνει συμβιβασμούς , είναι η συνήθης διαδικασία. Ας αναλύσουμε τα κύρια στοιχεία και τις πιθανές λύσεις ώστε να μπορέσουμε να προσφέρουμε στον αναβάτη την όποια δυνατή πρακτική βοήθεια.

Η ζωτική σημασία μιας σέλας , ανάμεσα στα άλλα χαρακτηριστικά του ποδηλάτου έγκειται στην συγκεκριμένη λειτουργία η οποία με ένταση λαμβάνει χώρα σε ένα περίπλοκο ανατομικά τμήμα του σώματος από την άποψη  των οστών που το απαρτίζουν και ιδιαίτερα πλούσιο σε αγγεία. Επιπρόσθετα  η μυοσκελετική διάπλαση των οστών της λεκάνης , όπως κάθε άλλο χαρακτηριστικό , είναι μοναδική  για τον καθένα (ούτε δυο δίδυμοι δεν είναι απόλυτα όμοιοι).Ακόμη και αν οι ανθρωπομετρικές έρευνες έχουν καταφέρει να κατηγοριοποιήσουν το πλάτος της λεκάνης , μέσα σε αυτές τις κατηγορίες οι μορφολογικές μεταβλητότητες είναι αρκετά περιορισμένες.

Αναλύοντας την δομή της λεκάνης και την επίδραση τους με της επιφάνεια της σέλας , βλέπουμε ότι το σύστηνα των οστών που εμπλέκεται καθώς καθόμαστε είναι το λαγόνιο οστό , που αποτελείται από το ισχιακό, το λαγόνιο και το ηβικό οστό. Το πίσω και κάτω μέρος του λαγονίου οστού χαρακτηρίζεται από τα ισχιακά κυρτώματα , τα οποία μαζί με το  τμήμα του ισχιακού οστού , φέρουν το βάρος του σώματος σε κανονική θέση καθίσματος.

Ας ρίξουμε μια ματιά στις φωτογραφίες .

Απεικονίζουν την ιδανική θέση της λεκάνης στην σέλα: η περιοχή όπου το βάρος της πλειοψηφίας των δικυκλιστών κάθεται είναι τα ισχιακά κυρτώματα και το  τμήμα του ισχίου. Κατά την φυσιολογική ποδηλατική βόλτα , αυτά τα όργανα και οι δομές υπόκεινται σε ένταση από παρατεταμένη συμπίεση και τραυματισμό από προσκρούσεις.

Πίεση από παρατεταμένη συμπίεση : Η έκταση εξαρτάται από το σχήμα της σέλας , πως αλληλεπιδρά με την μορφολογία της λεκάνης και τον τύπο του γεμίσματος που αυτή έχει.

Τραυματισμός από προσκρούσεις :  Οι προσκρούσεις και οι κίνδυνοι  άμεσα σχετίζονται με την δυνατότητα απορρόφησης του γεμίσματος, με το σχήμα της σέλας και με τον τρόπο που αλληλεπιδρά με την λεκάνη.

Ποδηλατώντας σε πλακοστρωμένους ίσιους δρόμους , ο ποδηλάτης κάθεται συνεχώς στην σέλα με επακόλουθη επικράτηση της πίεσης . Αντιθέτως , ποδηλατώντας σε ένα ποδήλατο mountain σε ένα ανώμαλο και τραχύ έδαφος που  χαρακτηρίζεται από συχνά sprints και τεχνικές καταβάσεις , οδηγεί σε περισσότερο βίαιες προσκρούσεις και λιγότερο χρόνο καθίσματος στη σέλα.

Για αυτούς τους λόγους η Selle SMP συνιστά σέλες με περισσότερο γέμισμα για ποδηλασία εκτός δρόμου (ΒΜΧ, cross-country, free ride, downhill, all mountain κλπ) και για όλους αυτούς που ασχολούνται με άλματα και ακροβατικά (street , urban, trial κλπ). Στην πραγματικότητα , συμφώνα με τους ειδικούς μας , χρησιμοποιώντας μια σέλα SMP με τουλάχιστον ένα λεπτό γέμισμα, είναι σε κάθε περίπτωση συνιστώμενο. Οι σέλες SMP με γέμισμα, είναι σε γενικές γραμμές πιο αναπαυτικές , και απορροφούν καλύτερα την τραχύτητα του οδοστρώματος , προστατεύοντας  πιο αποτελεσματικά τον αναβάτη από τον κίνδυνο μικροτραυματισμών οφειλόμενων από το έδαφος και την άσφαλτο,  εντός και εκτός δρόμου.

Εκτός από τον τύπο της ποδηλασίας , ένας αριθμός άλλων παραγόντων πρέπει να συνυπολογίζονται κατά την επιλογή της σωστής σέλας.  Η φυσική μορφολογία του αναβάτη, το ύψος , το πλάτος των ισχιακών κυρτωμάτων , η ηλικία, το βάρος , η διάπλαση της λεκάνης , τα οποία συσχετιζόμενα με το μέγεθος του παντελονιού, το βάρος και το ύψος μπορούν να  προσδιορίσουν αυτή (την λεκάνη) σαν στενή , κανονική ή πλατιά.

Ο παρακάτω πινάκας δίνει πρακτικές ενδείξεις για την επιλογή της σωστής σέλας , παίρνοντας υπόψη το μέγεθος του παντελονιού , παραλείποντας το πλάτος των ισχιακών κυρτωμάτων , τα οποία σε κάθε περίπτωση πρέπει να γίνεται από ειδικευμένο προσωπικό.

 http://www.sportlifebikes.gr/page-97.html


Ρυθμίσεις Σέλλας

Το πρώτο πράγμα που θα πρέπει να γνωρίζουμε είναι οτι η σέλλα μας ρυθμίζεται κατα τον διαμήκη άξονα και κατα τον κάθετο άξονα. Αυτό σημαίνει οτι δέν σηκώνουμε απλώς τη σέλλα στο "σωστό" ύψος και τελειώσαμε. Εξίσου σημαντική είναι και ρύθμιση στο αποκαλούμενο "εμπρός-πίσω" ενώ σίγουρα δεν θα πρέπει να παραλείψουμε την κλίση που θα δώσουμε στη σέλλα μας.

Έχοντας φορέσει τα ποδηλατικά μας παπούτσια καβαλάμε το ποδήλατο και κάνουμε ανάποδα πετάλι μέχρι να φτάσει το μπράτσο του δισκοβραχίονα να είναι κάθετο με το έδαφος. Τότε πατάμε με το πίσω μέρος του πέλματος (την φτέρνα) το πετάλι και κοιτάμε να είναι το πόδι εντελώς τεντωμένο.

Θα πρέπει να είμαστε ιδιαιτέρως προσεκτικοί καθώς χαμηλότερη ή υψηλότερη θέση θα προκαλέσει πόνους σε γόνατα και κλειδώσεις και πόνους στην περιοχή του καβάλου και του προστάτη αντίστοιχα.

Ασφαλίζουμε το λαιμό σέλλας σε αυτή τη θέση καθώς έχουμε τελειώσει με τη ρύθμιση του κάθετου άξονα. Επόμενο βήμα είναι να δούμε το "εμπρός-πίσω". Για ακόμα μια φορά θα κάνουμε ανάποδα πετάλι μέχρι να είναι ο δισκοβραχίονας παράλληλος με το έδαφος και να κοιτάζει προς το εμπρόσθιο μέρος του ποδηλάτου. Εδώ θα πρέπει να μετακινηθεί η σέλλα με τέτοιο τρόπο έτσι ώστε εάν υποθέσουμε οτι τραβάμε μια κάθετη νοητή γραμμή απο το γόνατο μας, αυτή να περναέι απο τον άξονα του πεταλιού. Η συγκεκριμένη ρύθμιση είναι άμεσα συνδεδεμένη με το πόσο άνετα θα είμαστε στην θέση οδήγησης μας. Ρυθμίστε τη σέλλα σε τέτοια θέση ωστε πέρα απο τη νοητή κάθετη γραμμή να είστε άνετα όταν κρατάτε το τιμόνι και να μήν ασκείτε μεγάλη πίεση στα χέρια σας.

Ασφαλίζοντας τη σέλλα σε αυτή τη θέση δέν θα πρέπει σε καμία περίπτωση να ξεχάσουμε την κλίση της σέλλας. Μπορεί να κάνει τη διαφορά μεταξύ μιας πολύ όμορφης και άνετης βόλτας και μιας βόλτας με πολλούς πόνους ειδικά στην περιοχή του προστάτη. Ξεκινάμε τοποθετώντας τη σέλλα απολύτως παράλληλα με το έδαφος. Απο εκεί και πέρα βλέπουμε εάν νιώθουμε κάποια ενόχληση και αναλόγως "παίζουμε" με την κλίση. Συνηθίζεται οι άντρες να έχουν το εμπρόσθιο μέρος της σέλλας ελαφρώς ανεβασμένο ενώ οι γυναίκες ακριβώς το αντίθετο.

Παρακάτω θα δούμε μερικές απο τις συνηθίστερες ενοχλήσεις που νιώθει κάποιος όταν δέν είναι σωστά καθισμένος επάνω στο ποδήλατο.

• Πολύ ψηλά τοποθετημένη σέλλα θα προκαλέσει πόνους στο οπίσθιο μέρος του γονάτου.
• Πολύ ψηλά τοποθετημένη σέλλα θα προκαλέσει πόνους στην περιοχή του καβάλου ενώ οι γλουτοί θα κουνιούνται ακατάπαυστα πράγμα αρκετά ενοχλητικό μετά απο λίγα χιλιόμετρα.
• Πολύ χαμηλά η πολύ εμπρός τοποθετημένη σέλλα θα προκαλέσει πόνους στο εμπρόσθιο μέρος του γονατου.

Η ρύθμιση της σέλλας του είναι κάτι που δέν γίνεται αμέσως. Θα χρειαστείτε κάμποσες βόλτες μέχρι να καταλήξετε στην ιδανική θέση οδήγησης, δεδομένου οτι όλοι οι άνθρωποι δέν είναι ίδιοι και βέβαια δέν υπάρχει απόλυτη συμμετρία στο ανθρώπινο σώμα. Όλα τα παραπάνω είναι βασικές συμβουλές πάνω στις οποίες θα πρέπει να κινηθείτε προκειμένου να πετύχετε την ιδανική για εσάς θέση επάνω στο ποδήλατο σας. http://www.cyclist.gr/article.php?id=1227

Οδηγίες σωστής ρύθμισης των αποστάσεων του ποδηλάτου

Είναι πολύ σημαντικό να ρυθμίσετε σωστά τις αποστάσεις του ποδηλάτου σας με βάση τις αναλογίες σας προκειμένου να μειώσετε την πιθανότητα τραυματισμών από τη συχνή χρήση του. Τα κύρια μέρη που πρέπει να ελέγξετε είναι το ύψος του σκελετού, η θέση της σέλας, η θέση του τιμονιού και τα πηδάλια. Αν για ορισμένα από αυτά δεν παρέχεται ρύθμιση, τότε θα πρέπει να τα ελέγξετε πριν την επιλογή ποδηλάτου.

Το ύψος του σκελετού

Η επιλογή του κατάλληλου ύψους του σκελετού είναι κάτι που πρέπει να κάνετε πριν την αγορά του ποδηλάτου, καθώς δεν υπάρχει δυνατότητα ρύθμισης. Συγκεκριμένα, καβαλήστε τον οριζόντιο σωλήνα του σκελετού με τα πόδια σας να πατάνε στο έδαφος και ελέγξτε την απόσταση μεταξύ αυτού και του καβάλου σας. Προκειμένου για ποδήλατα δρόμου η απόσταση αυτή πρέπει να είναι 2,5 – 5 εκατοστά, ενώ για ποδήλατα εκτός δρόμου 7,5 – 15 εκατοστά.

Η θέση της σέλας

Ίσως η σημαντικότερη ρύθμιση. Το ύψος της σέλας πρέπει να το ρυθμίσετε έτσι ώστε, όταν το πηδάλιο βρίσκεται στο χαμηλότερο ύψος του, το γόνατό σας να βρίσκεται σε κάμψη 30 μοιρών.

Η εμπρός-πίσω ρύθμιση της σέλας γίνεται έτσι ώστε, όταν τα δύο πηδάλια βρίσκονται στο ίδιο οριζόντιο επίπεδο (3η & 9η ώρα του κύκλου), η πρόσθια επιφάνεια του γόνατός σας (κνημιαίο κύρτωμα) να βρίσκεται στην ίδια κατακόρυφο με το πηδάλιο.

Το επίπεδο της σέλας πρέπει να είναι εντελώς οριζόντιο. Αυτό μπορείτε να το ρυθμίσετε πολύ εύκολα χρησιμοποιώντας ένα κοινό αλφάδι.

Η θέση του τιμονιού

Αφού έχετε ρυθμίσει τη σέλα προχωράτε στη ρύθμιση του τιμονιού. Η απόσταση του κέντρου του άξονα του τιμονιού από το πρόσθιο άκρο της σέλας πρέπει να είναι ίση με την απόσταση του πίσω μέρους του αγκώνα σας (ωλέκρανο) από την άκρη του μεσαίου σας δακτύλου. Για να το ελέγξετε λυγίστε τον αγκώνα σας, ακουμπήστε το πίσω μέρος του στο πρόσθιο άκρο της σέλας και τεντώστε τα δάχτυλά σας προς το τιμόνι. Η άκρη του μεσαίου δακτύλου πρέπει να αγγίζει το κέντρο του άξονα του τιμονιού.

Το ύψος του τιμονιού πρέπει να βρίσκεται χαμηλότερα από το ύψος της σέλας. Προκειμένου για ποδήλατα δρόμου, ρυθμίστε το ύψος του τιμονιού 3-10 εκατοστά χαμηλότερα. Εντός αυτών των ορίων, όσο πιο χαμηλά βρίσκεται το τιμόνι τόσο πιο αεροδυναμική θα είναι η θέση σας. Προκειμένου για ποδήλατα εκτός δρόμου, ρυθμίστε το ύψος του τιμονιού μέχρι 5 εκατοστά χαμηλότερα και ΟΧΙ πιο κάτω.

Τα πηδάλια

Ο μοχλοβραχίονας του πηδαλίου καθορίζει τη διάμετρο του κύκλου που εκτελείται. Είναι η απόσταση του κέντρου του δακτυλίου της αλυσίδας από το κέντρο του πηδαλίου. Αν αυτή η απόσταση είναι μεγαλύτερη από την επιθυμητή, τότε το ισχίο και το γόνατο αναγκάζονται να εκτελούν μεγαλύτερο εύρος κίνησης με αποτέλεσμα μεγαλύτερη πιθανότητα τραυματισμού. Για να υπολογίσετε την ιδανική για εσάς απόσταση σταθείτε όρθιοι και ζητήστε από κάποιον να μετρήσει την απόσταση του οστού που προεξέχει και ψηλαφάται εύκολα στο πλάι του γοφού σας (μείζων τροχαντήρας) από το έδαφος. Πολλαπλασιάστε την απόσταση αυτή (σε εκατοστά) επί 0,185 και έχετε βρει την ιδανική απόσταση.

Το σημείο του πέλματός σας που πρέπει να πατάει στο πηδάλιο είναι αυτό που αντιστοιχεί στο «κουντεπιέ». Τα διάφορα λουριά ή στηρίγματα που εφαρμόζονται στα πηδάλια μπορεί να προκαλέσουν στροφή του ποδιού ή πίεση νεύρων και καλό είναι να τα αποφεύγετε.

Αυτές, λοιπόν, είναι οι βασικές ρυθμίσεις που πρέπει να κάνετε πριν την έναρξη της αγαπημένης σας (ή επιβεβλημένης λόγω συνθηκών) δραστηριότητας. Απολαύστε την ποδηλασία χωρίς τραυματισμούς…

http://andimitriadis.gr/?p=324