Η Δημοκρατία στο απόσπασμα

Δημοκρατικό είναι το πολίτευμα στο οποίο κυρίαρχος είναι ο λαός. Αυτός ασκεί τις εξουσίες του μέσω των αντιπροσώπων του που εκλέγει για τη Βουλή και μέσω των θεσμών που προβλέπονται από το Σύνταγμα και διαμορφώνονται από το Κοινοβούλιο.

Βασικός θεσμός του Κοινοβουλευτικού Πολιτεύματος και της Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας είναι το Κοινοβούλιο. Αυτό πρέπει να σκέπτεται, να συζητεί και να αποφασίζει στο όνομα και προς το συμφέρον του αντιπροσωπευόμενου από τους βουλευτές λαού, καθώς και της χώρας. 

Τα τελευταία χρόνια, στα πλαίσια του παγκόσμιου οικονομικού πολέμου, δηλαδή του διαρκούς ανταγωνισμού, οι Εθνικές και Ευρωπαϊκές οικονομικές, εκδοτικές και πολιτικές ελίτ που διαπλέκονται, μας λένε ότι για τα οικονομικά και άλλα ζητήματα δεν μπορούν να εμπιστεύονται ούτε τους πολιτικούς ούτε το λαό, γιατί και οι δύο είναι «ανίκανοι» και διαφθαρμένοι.

Με αυτά που μας λένε, τελικά εννοούν ότι μόνο αυτοί που εξυπηρετούν και προωθούν τα συμφέροντα των «αγορών», δηλαδή μόνο οι τραπεζίτες, οι τεχνοκράτες και οι «ειδικοί» καθώς και οι διαπλεκόμενοι πολιτικοί, δικαιούνται να έχουν άποψη και να αποφασίζουν για το μέλλον της χώρας και του λαού.

Στα πλαίσια αυτής της αντίληψης, η Δημοκρατία τίθεται στο απόσπασμα κι αυτό το ζούμε έντονα τα τελευταία τρία μνημονιακά χρόνια και ακόμη περισσότερο τους τελευταίους έξι μήνες της τρικομματικής Κυβέρνησης.

Τραπεζίτες, «τεχνοκράτες», και «ειδικοί», που δεν έχουν δημοκρατική νομιμοποίηση αλλά μόνο την εύνοια και την εξάρτηση από την οικονομική ελίτ, έχουν στελεχώσει τα βασικά υπουργεία και τις κυρίαρχες θέσεις του δημόσιου τομέα, οι οποίοι βλέπουν την κοινωνία ως μάζα μέσα από δείκτες και αριθμούς και οι οποίοι προωθούν τα οικονομικά συμφέροντα της Ευρωπαϊκής και Ελληνικής οικονομικής ολιγαρχίας θέτοντας στο περιθώριο την πλειοψηφία του Ελληνικού λαού. Δηλαδή θέτουν στο περιθώριο τα μικρομεσαία εισοδηματικά άτομα καθώς και τις ανθρώπινες αξίες.

Όλα αυτά γίνονται βεβαίως με μοναδικό στόχο τη μεγιστοποίηση των κερδών των οικονομικά ισχυρών,  μια και αυτή θεωρούν ως πρόοδο και ανάπτυξη.

Φτωχοποιούν τους πολλούς για να κερδίζουν οι ολίγοι, οι οποίοι είναι κυρίως αεριτζήδες που διαχρονικά εκμεταλλεύτηκαν τον Δημόσιο τομέα και το λαό.

ΖΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΑΣΤΕΡΙΣΜΟ ΤΟΥ ΑΥΤΑΡΧΙΣΜΟΥ

Επίσης αυτοί έχουν μετατρέψει το Ελληνικό Κοινοβούλιο σε μηχανισμό υποδοχής και έγκρισης, χωρίς καμία ουσιαστική συζήτηση, των αποφάσεων της τρόικας.

Οι αποφάσεις για τα μεγάλα οικονομικά, κοινωνικά και θεσμικά θέματα της χώρας προωθούνται κυρίως με πράξεις Νομοθετικού περιεχομένου, ή με διαδικασίες κατεπείγοντος που δεν επιτρέπουν ουσιαστική συζήτηση στη Βουλή.

Δυστυχώς όλα αυτά που απαξιώνουν πλήρως τη Δημοκρατία και το Κοινοβουλευτικό Πολίτευμα, γίνονται με τη σύμπραξη του Προέδρου της Δημοκρατίας που θα έπρεπε να είναι ο φρουρός της Συνταγματικής και της Δημοκρατικής νομιμότητας.

Έτσι η σημερινή αυταρχική Δημοκρατία κινούμενη υπό τον αστερισμό του χρόνου-χρήματος τίθεται στο απόσπασμα. Δεν έχει τη «πολυτέλεια» ούτε να βουλεύεται, ούτε να σπαταλά χρόνο. Πιστεύει ότι ο κοιμώμενος μέχρι σήμερα γίγαντας λαός, θα συνεχίζει να κοιμάται στο άπειρο.

Πλανάται όμως πλάνην οικτρά και πολύ σύντομα θα αιφνιδιασθούν αυτοί που τον υποτιμούν και τον εκμεταλλεύονται.

* Ο κ. Δ. Κ. Τσοβόλας* είναι δικηγόρος, πρώην υπουργός.

http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=490918

* Τον Μάιο του 1991 προσήχθη στο Ειδικό Δικαστήριο κατηγορούμενος για το σκάνδαλο Κοσκωτά - Καλκάνη και καταδικάστηκε τον Ιανουάριο του 1992 σε δυόμισι χρόνια φυλάκιση με αναστολή και τριετή στέρηση των πολιτικών του δικαιωμάτων χάνοντας έτσι την βουλευτική του έδρα. Διακρίθηκε για την μαχητικότητα του κατά τη διάρκεια της δίκης. Αρνήθηκε να εξαγοράσει την ποινή του και για το ποσό έγινε έρανος μεταξύ των μελών του ΠΑΣΟΚ. Μετά τη νίκη του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές του Οκτωβρίου του 1993 η Βουλή των Ελλήνων του απένειμε χάρη.  «[...] για απιστία περί την υπηρεσία, καταδικάστηκε σε φυλάκιση δυόμιση ετών και τριετή στέρηση των πολιτικών του δικαιωμάτων, η Βουλή, όμως, με την απόφαση της 26-11-93, συγκατέθεσε στην απονομή χάριτος και στην άρση των έννομων συνεπειών της καταδίκης [...]». Από την ομιλία του Βουλευτή Ανδρέα Λοβέρδου (ΠΑΣΟΚ) στην Ολομέλεια της Βουλής κατά τη συζήτηση για την αναθεώρηση του άρθρου 86 του Συντάγματος στις 21 Φεβρουαρίου 2001. Πηγή: http://www.parliament.gr/ergasies/showfile.asp?file=Es010221.txt. Ανακτήθηκε στις 2006-09-13. wikipedia