Η ταχύτατη αντίδραση της Γαλλικής Δημοκρατίας στη δράση ακραίων κινημάτων μετά τον θάνατο αριστερού ακτιβιστή από ομάδα ακροδεξιών skinheads δημιουργεί ένα εύλογο ερώτημα για την Ελλάδα. Πώς πρέπει να αντιμετωπίζει η ελληνική δημοκρατία τη διείσδυση με ρυθμό καλπασμού ενός κόμματος-πολιτοφυλακής(milices) που υιοθετεί το μοντέλο του μαζικού κόμματος και αποκτά κοινοβουλευτική παρουσία ενώ συνεχίζει να αναπτύσσεται με παραστρατιωτικό τρόπο;
Γαλλία, 5 Ιουνίου 2013: θάνατος του Clément Méric, αριστερού ακτιβιστή, μέλους της Αντιφασιστικής Δράσης Paris-Banlieue και Solidaires Etudiant-e-s, μετά από συμπλοκή με μια ομάδα ακροδεξιών skinheads.
8 Ιουνίου 2013: ο Πρωθυπουργός της Γαλλίας Jean – Marc Ayrault ανακοινώνει τη διαδικασία για τη διάλυση του ακροδεξιού κινήματος “Jeunesses nationalistes révolutionnaires” (JNR), μέλη του οποίου θεωρείται ότι εμπλέκονται στο θάνατο του Clément Méric.
11 Ιουνίου 2013: ο Jean – Marc Ayrault ανακοινώνει ότι παρόμοια διαδικασία θα ξεκινήσει και για το κίνημα “Troisième Voie” με το οποίο συνδέονται οι βασικοί ύποπτοι.
25 Ιουνίου 2013: ο Serge Ayoub, ο οποίος ηγείται των δύο κινημάτων, ανακοινώνει την αυτο- διάλυση των δύο κινημάτων, λέγοντας ότι «… έλαβε την απόφαση, προτού διαλυθούν από τους άλλους …»
Μέσα σ’ένα πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, η Γαλλική Δημοκρατία αντέδρασε άμεσα στο βίαιο χτύπημα κάνοντας χρήση των εργαλείων που παρέχει το κράτος δικαίου χωρίς να παλινδρομεί όπως κάνει η Ελληνική.
10 Ιουλίου 2013: Το Συμβούλιο των Υπουργών κηρύσσει τη διάλυση των δύο κινημάτων με την αιτιολογία ότι « … διαδίδουν μία ιδεολογία που υποκινεί το μίσος και τις ρατσιστικές διακρίσεις …». O Serge Ayoub ανακοινώνει την ίδια μέρα ότι προτίθεται να ασκήσει προσφυγή για κατάχρηση εξουσίας κατά του διατάγματος διάλυσης ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας, σημειώνοντας ότι «…κανένα από τα γραπτά του κινήματος “Troisième Voie” δεν ενθαρρύνουν το φυλετικό μίσος και ότι το κίνημα JNR δεν είναι μια ιδιωτική πολιτοφυλακή, αλλά μια υπηρεσία ασφάλειας …».
23 Ιουλίου 2013: το Συμβούλιο της Επικρατείας απορρίπτει την αίτηση για αναστολή του διατάγματος.
Μέσα σ’ ένα πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, η Γαλλική Δημοκρατία αντέδρασε άμεσα σε αυτό το βίαιο χτύπημα κάνοντας χρήση των εργαλείων που παρέχει το κράτος δικαίου. Tο κράτος δικαίου είναι στενά συνυφασμένο με το σεβασμό για την ιεραρχία των κανόνων, τη διάκριση των εξουσιών και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τουτέστιν με την ανάπτυξη της συνταγματικής διακυβέρνησης. Είναι ο μηχανισμός συλλογικής θωράκισης της κοινωνίας. H επιβολή του κράτους δικαίου δεν είναι θέμα υποκειμενικής εκτίμησης και ιδεολογικής προσέγγισης. Aποτελεί την ασφαλιστική δικλείδα για την προάσπιση του δημοκρατικού πολιτισμού της κοινωνίας. Ο F. Hollande λειτούργησε ως κηδεμόνας της γαλλικής κοινωνίας και όχι ως σοσιαλιστής πρόεδρος της γαλλικής δημοκρατίας. Η απόφαση του να τεθούν εκτός νομιμότητας κινήματα που κινούνται στον φασιστικό ακροδεξιό χώρο φυσικά και δεν προεξοφλεί την επανεμφάνιση τους, την επανεπώασή τους με άλλη μορφή, όμως τα στηλιτεύει ως αντικοινωνικά μορφώματα και αυτό είναι ένα πολύ δυνατό μήνυμα συλλογικής επαγρύπνησης που δεν επαφίεται στα λογίδρια περί “μηδενικής ανοχής” σε ατομικό επίπεδο που ταιριάζουν στις κοινωνίες της ιδιώτευσης.
Η ελληνική δημοκρατία μετά την εκ προθέσεως δολοφονία του Παύλου Φύσσα από ενεργό μέλος της Χρυσής Αυγής παλινδρομεί εκ νέου μεταξύ ξέχυλων απόψεων, προπαγανδιστικών ρήσεων, βερμπαλιστικών ψέξεων και κάθε λογής αφοριστικών θέσεων που μας απομακρύνουν από τον κοινό τόπο, την προστασία της κοινής δημοκρατικής μας εστίας. H επικέντρωση στη δεδομένη ποινική διάσταση της δράσης της Χρυσής Αυγής στόχο έχει να αποσυντονίσει την κοινή γνώμη.
Πρόκειται για μια μορφή δημοκρατικής εκτροπής από το μέγα ζήτημα του μη-δημοκρατικού, και άρα αντισυνταγματικού, χαρακτήρα του ιδεολογικού και πολιτικού υπόβαθρου πάνω στο οποίο εδράζουν οι πρακτικές της Χρυσής Αυγής.
Tα περί εφαρμογής της υφιστάμενης νομοθεσίας για πράξεις κακουργηματικού χαρακτήρα που έχουν ήδη τελεστεί, διερεύνησης για σύσταση εγκληματικής οργάνωσης και τροποποίησης στο εγγύς …(sic) μέλλον επί το αυστηρότερο κρίσιμων διατάξεων της ποινικής νομοθεσίας, στο βαθμό που θα γίνουν – και καλώς να γίνουν -, δεν απαντούν στο κρίσιμο ερώτημα: πως αντιμετωπίζει η ελληνική δημοκρατία τη διείσδυση με ρυθμό καλπασμού ενός κόμματος-πολιτοφυλακής (milices) που υιοθετεί το μοντέλο του μαζικού κόμματος και αποκτά κοινοβουλευτική παρουσία ενώ συνεχίζει να αναπτύσσεται με παραστρατιωτικό τρόπο, αν όχι θέτοντας το εκτός νόμου;
To Σύνταγμα ορίζει, ως είθισται με τρόπο λιτό, τα όρια εντός των οποίων καλούνται τα κόμματα να οργανώνονται και να δρουν. Άραγε χρειάζονται άλλοι νόμοι και συνταγματικές αναθεωρήσεις για να θυμηθεί η ελληνική πολιτεία ποιες είναι οι δημοκρατικές της υποχρεώσεις; Eστω και έτσι, επιτακτική είναι πλέον η ανάγκη οι πολίτες να αναλάβουν αυτήν την πρόκληση για τη δημοκρατία.
* Η Φιλίππα Χατζησταύρου είναι νομικός και διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης.
Read more: http://rizopoulospost.com/%ce%bd%ce%b5%ce%bf%cf%86%ce%b1%cf%83%ce%b9%cf%83%ce%bc%cf%8c%cf%82-%ce%ba%ce%ac%ce%bd-%cf%84%ce%bf-%cf%8c%cf%80%cf%89%cf%82-%ce%b7-%ce%b3%ce%b1%ce%bb%ce%bb%ce%af%ce%b1/#ixzz2gevKDdWt
Follow us: @RizopoulosPost on Twitter | RizopoulosPost on Facebook
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου