Μας θυμούνται όταν η ανάγκη ή η μοναξιά ή η απόρριψη από ένα άλλο πρόσωπο τους πληγώνει και ζητούν ένα λιμάνι προστασίας μέχρι να βρουν ξανά το δρόμο προς τον απωθημένο ουρανό τους.
Κι ας ξέρουν πως δεν έχουν μέλλον… Κι εσύ όλο αυτό το δέχεσαι στωικά και γίνεσαι το υποκατάστατο, το placebo μέχρι να αναρρώσει και εσύ να βρεθείς ξανά με το γόνατο τσακισμένο και να σου αρκεί η δική του χαρά σε βάρος της δικής σου.
