Η ΑΠΩΛΕΙΑ ΤΗΣ «ΕΞΩΘΕΝ» (ΚΑΙ ΤΗΣ «ΕΣΩΘΕΝ») ΚΑΛΗΣ ΜΑΡΤΥΡΙΑΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ

Saturday, 15 October 2011 12:44

Δημήτρης Τσίτος                      Συγγραφέας,                      σύμβουλος διαπραγματεύσεων                      Copyright: www.rieas.gr Η επιδείνωση της ήδη άθλιας κατάστασης που επικρατεί στην χώρα οφείλεται κυρίως στην ανικανότητα και την αβελτηρία του ελληνικού πολιτικού συστήματος –διάβαζε των ψηφισμένων, δηλαδή επιλεγμένων, από τον ελληνικό λαό εκπροσώπων του στην Βουλή των Ελλήνων- και κυρίως των κατά παράδοση κομμάτων εξουσίας (χωρίς φυσικά να σημαίνει ότι και τα κόμματα της αντιπολίτευσης δεν έχουν το δικό τους μερτικό στο χάλι που μας δέρνει). Οι άνθρωποι αυτοί είτε διοικούν, είτε είναι υπηρέτες –με την καλή έννοια- των διοικούντων, σε ανώτερες κυβερνητικές θέσεις και εξουσίες, απεδείχθησαν εκπληκτικά αναποτελεσματικοί, και ιδιοτελείς. Όλοι αυτοί που κλήθηκαν να διοικήσουν τη χώρα χαρακτηρίστηκαν από πρωτοφανή αναξιοπιστία, υστεροβουλία, εκπληκτική υποκρισία, και διακριτή άνεση στο να ψεύδονται κατ εξακολούθηση και κατά συρροή. Η όλη εικόνα θυμίζει την εκκλησιαστική ρήση «απώλεσαν την έξωθεν καλήν μαρτυρίαν». ‘Όντως, τα διάφορα που συμβαίνουν και ιδίως αυτά που γίνονται εντός της Βουλής των Ελλήνων είναι εκείνα που προκαλούν την μεγάλη δυσθυμία και οργή των απλών –και πλανημένων- ψηφοφόρων τους οποίους καταδικάζουν σε ένα περιβάλλον εργασιακού μεσαίωνα και δημιουργούν μια δουλοκτητική κοινωνία. Εκβιάζοντες και εκβιαζόμενοι επιδίδονται σε ένα συλλογικό χορό με κοινό χαρακτηριστικό το ατομικό συμφέρον που με απλά λόγια είναι: «δεν με υποστηρίζεις; Χάνεις την έδρα σου και δεν πρόκειται να ξαναβγείς!» (που σημαίνει: παύει η βουλευτική ασυλία, το δωρεάν αυτοκίνητο, το δωρεάν κινητό, οι σάουνες και τα γυμναστήρια, οι διάφορες επιχορηγήσεις, και οι ευκαιρίες, οι παραγραφές, κλπ. κλπ). Είδαμε αυτή την άμεση απειλή –ωμό και χυδαίο εκβιασμό που θα συνεχιστεί επειδή «πιάνει»- να εκτοξεύεται απροσχημάτιστα και να γίνεται αποδεκτή μάλλον ευχάριστα και, τάχα, ότι είναι για τη σωτηρία της πατρίδας! Δεν βρέθηκε ούτε ένας «άντρας» -έστω και με μορφή γυναίκας- να τον «στείλει κανονικά» τον ιδιόρρυθμο αδίστακτο αλαζόνα και να την ρίξει την κυβέρνηση –τη δική τους κυβέρνηση- που μέχρι χτες έκριναν και ελεεινολογούσαν για χίλια μύρια κακά –εκ του ασφαλούς όμως! Κατά τα άλλα τους ενοχλεί που τους γιαουρτώνουν – ας είναι ευτυχείς που μόνο τους γιαουρτώνουν! Ας ξαναγυρίσουμε όμως στο θέμα μας - Η απώλεια της «έξωθεν» (και της «έσωθεν») καλής μαρτυρίας για το Ελληνικό πολιτικό σύστημα. Η αταίριαστη παρέα που μας διοικεί για δύο περίπου χρόνια, ενήργησε για μακρύ χρονικό διάστημα, με συλλογιστική «καραγκιόζη». Δηλαδή, «εμείς είμαστε οι έξυπνοι, όλοι οι άλλοι είναι κουτοί, τους ξεγελάμε, τους παραμυθιάζουμε και ο καιρός περνά (τι ωραία, τι καλά!)». Και ενώ οι επιχώριοι φωστήρες πίστευαν ότι οι Φράγκοι ξεγελάστηκαν και το είχαν ρίξει στα χαχανητά, στις μπουρδολογίες, και στο με λίκνισμα περπάτημα, οι Φράγκοι στην αρχή μας κοιτούσαν με οίκτο για τα γραφικά καμώματά μας, πίστευαν ότι θα συνέλθουμε κάποια στιγμή, και κατόπιν άρχισαν να εκνευρίζονται διότι «εγώ σου τα δίνω κι εσύ ενώ δεν κάνεις αυτά που υποσχέθηκες με κογιονάρεις κιόλας!» Μετά ήρθε η ώρα της κρίσεως και της εκδίκησης (πάντα με την καλή έννοια, δηλαδή την απόδοση του δικαίου κατόπιν αξιολόγησης) και… «θέλετε δεν θέλετε, εμείς θα σας κάνουμε ανθρώπους». Και όπως ένας δάσκαλος συνετίζει έναν άτακτο και ατίθασο μαθητή –πριν τον πετάξει έξω από την τάξη- έτσι λοιπόν ήρθε και το «φάρμακο»: «εσείς λέτε και δεν κάνετε, εσείς μας κοροϊδεύετε, εσείς μας …Λοιπόν, λεφτά δεν έχει…» Όλα αυτά δεν θα είχαν συμβεί αν ήμασταν προβλέψιμοι και συνεπείς, εάν ήμασταν τίμιοι και δεν λέγαμε ψέματα. Όμως δεν μας πιστεύει πια κανείς. Είμαστε δείγμα και παράδειγμα προς αποφυγή. Οι πράξεις –τα ό,σα έκαναν που δεν έπρεπε να κάνουν και τα ό,σα δεν έκαναν που έπρεπε να κάνουν- των πολιτικών της χώρας χαρακτήρισαν και σφράγισαν έναν λαό. Για χρόνια πολλά στο μέλλον θα αναφέρονται στον Ελληνικό λαό και στη χώρα με άσχημο τρόπο – όχι όμως στους πολιτικούς! Αυτούς και τις κακουργίες τους, δυστυχώς, θα τους ξεχάσουν οι πάντες. Κατά πως λένε έρχονται χειρότερα δεινά! Το πολιτικό σύστημα με τους λειτουργούς του και τους θεράποντες τους δεν πρόκειται να υποφέρει. Ο λαός θα υποφέρει! Ας ελπίσουμε ότι με τα ζόρια που θα τραβήξει –ο λαός- θα βάλει και μυαλό. Ας ελπίσουμε ότι θα κλείσει τα αφτιά του στις σειρήνες του συστήματος και ότι θα πράξει ανάλογα με αυτά που του έκαναν και τι δεν έκαναν απ αυτά που είχαν υποσχεθεί. Αν τα σκεφτεί αυτά τότε έχει λόγο, διαφορετικά ας είναι –ο λαός- άξιος της μοίρας του, είτε εκχωρώντας εθνικά εδάφη σαν «αμανάτι», είτε καλλιεργώντας τις πελατειακές σχέσεις με τους άθλιους και εκάστοτε προαγωγούς για κάποιο ασήμαντο αντάλλαγμα και αντίδωρο. Το τι αξίζουν οι πολιτικοί μας φαίνεται ξεκάθαρα από το πόσο ελεύθερα μπορούν να κυκλοφορήσουν στο δρόμο. Κάποτε το σύστημα της βασιλείας στη χώρα μας είχε στον θυρεό του το «ισχύς μου η αγάπη του λαού». Μπορούν σήμερα οι πολιτικοί μας να πούνε κάτι τέτοιο; Τις ημέρες που ζούμε είναι πλέον δύσκολο να αισθάνεσαι περήφανος μια και είσαι “Made in Greece”. Υ.Γ. Μόλις πληροφορήθηκα ότι κάποια παιδάκια σε δημοτικό σχολείο λιποθύμησαν λόγω ασιτίας. Με αφορμή αυτό το γεγονός αφιερώνω αυτό το άρθρο στους Έλληνες πολιτικούς. πηγή : http://www.rieas.gr/research-areas/greek-studies-gr/1609----lr---lr-------.html