Αριστοκρατικά φτωχοί
Ελάχιστοι κατέχουν το μυστικό να χρησιμοποιούν το χρήμα επ' αγαθώ, να το σκορπίζουν απαλά, χωρίς ιδιαίτερη σκέψη αλλά ούτε και περιφρόνηση, να το σκορπίζουν όπου θέλουνε αυτοί κι όχι η μόδα
Ένας φίλος χάλασε όλο το χαρτζιλίκι του τις προάλλες στο νησί. Αγόρασε 5-6 φιάλες Ντομ Περινιόν, τις έριξε με σκοινί στο πηγάδι να παγώνουν, πήρε και πρώτης τάξεως χαβιάρι και κάλεσε τους «Φίλους του θρησκευτικού πένθους» (δηλαδή εμάς) να «νηστέψουμε όλη νύχτα».
Τώρα δεν έχει φράγκο, αλλά δεν τον νοιάζει καθόλου. Οι αφραγκιές δεν μπορούν να πτοήσουν έναν γεννημένο πλούσιο -οι αρτίστες τον χρήματος, θα το ξέρετε, παραμένουν αστέρια και με τα πολλά και με τα λίγα!
Δεν κρύβω το θαυμασμό μου γι’ αυτούς. Μ’ αρέσει η σχετική αποδέσμευσή τους από το χρήμα: ούτε οι αψιλιές τούς μειώνουν, ούτε τα πλούτη τούς παίρνουν τα μυαλά. Συμπεριφέρονται το ίδιο —είτε έχουν χρήματα, είτε δεν έχουν— κι ένας έμφυτος μποεμισμός τους αξιώνει να το χρησιμοποιούν σαν καλλιτέχνες!
