«Χρυσό» Αναπτυξιακό Πρότυπο

Δυο μέρες πριν από τις τελευταίες δημοτικές εκλογές συναντήθηκαν και συνέφαγαν, ο τότε Πρωθυπουργός Παπανδρέου και ο πατριώτης επιχειρηματίας Μπόμπολας. Λογικό, διότι ο κάθε επιχειρηματίας ενδιαφέρεται με χριστιανική σπουδή για το μέλλον της χώρας αλλά και για τη μακροημέρευση των επιχειρήσεών του. Ο Μπόμπολας, άλλωστε, χωρίς ενδοιασμούς και με την βοήθεια του πολιτικού προσωπικού μα και του νομικού οπλοστασίου- συν των απαραίτητων χρηματοοικονομικών συνθηκών- πρέπει να έχει εξασφαλισμένα από τα πριν τα κέρδη των μελλοντικών «επενδυτικών σχεδίων» του.

Δηλαδή: φοροαπαλλαγές , δημόσια επιχορήγηση, ανάπτυξη των Ειδικών Οικονομικών Ζωνών στην επικράτεια, ανεπαρκή φορολόγηση, αδασμολόγητη εισαγωγή εξοπλισμού, και πρώτων υλών, ελεύθερες εξαγωγές, ελεύθερη μεταφορά κερδών και κεφαλαίων, απλοποίηση διαδικασίας οργάνωσης, προνομιακό κανονιστικό καθεστώς λειτουργίας, παραχώρηση δημόσιας περιουσίας, ευέλικτο δουλοκτητικό εργασιακό καθεστώς που εξασφαλίζει πάμφθηνη εργασία.

η διαφορά Πάχτα με Μίχου τα κόκκινα γράμματα & το κόμμα να βλέπει στα δεξιά !

κέ Ζουμπά & κε Μίχο ελπίζω να μην ξεπέρασα την πένα σας ...

κε Πάχτα είστε έτσι & αλλιώς αξεπέραστος  .... 

Tο ψήφισμα

«Είμαστε αντίθετοι με την επέκταση της παραδοσιακής, υφιστάμενης μεταλλευτικής δραστηριότητας. Είναι αδιανόητο σε εμάς η μεταλλευτική δραστηριότητα να πάει στα Μουδανιά, την Συκιά, το Μαρμαρά, τη Χανιώτη, το Παλιούρι και όπου ο χάρτης λέει Χαλκιδική !!! Η επέκταση της μεταλλείας στις Σκουριές και σε άλλες περιοχές μετατρέπει το σύνολο της περιοχής μας σε μία απέραντη μεταλλευτική ζώνη βαριάς βιομηχανικής εκμετάλλευσης όπου δεν θα υπάρχει Ανεργία & θα υπάρχει τρομακτική Ανάπτυξη , η οποία λένε ότι θα επιφέρει μη αναστρέψιμες βλάβες στα νερά, στα δάση, στον αέρα, στον άνθρωπο και την οικονομία της περιοχής.

THE DERVENI PAPYRUS, Ελλάδα - Ο Πάπυρος του Δερβενίου: Το αρχαιότερο βιβλίο της Ευρώπης

 

• UNESCO

MEMORY OF THE WORLD

© Φωτογραφικό Αρχείο του Αρχαιολογικού Μουσείου Θεσσαλονίκης 
Ο Πάπυρος του Δερβενίου.

Ο Πάπυρος του Δερβενίου είναι το αρχαιότερο γνωστό ευρωπαϊκό βιβλίο. Από την ανακάλυψή του το 1962, έχει θεωρηθεί ως το πιο σημαντικό φιλολογικό εύρημα του 20ου αιώνα. Η γραφή του παπύρου μπορεί να χρονολογηθεί μεταξύ 340-320 π.Χ., αλλά το περιεχόμενό της είναι ένα αντίγραφο ενός πολύ παλιό βιβλίο, γραμμένο κατά πάσα πιθανότητα γύρω στο 420-410 π.Χ.. Το ανακτηθεί κείμενο αποτελείται από 26 στήλες και χωρίζεται σε δύο μέρη, με μια ορφική ποίημα περιλαμβάνεται στην τελευταία. Το ποίημα Ορφικά, ουσιαστικά ένα Θεογονία, ερμηνεύεται από τον συγγραφέα ως ένα κωδικοποιημένο κοσμογονία. Ο Πάπυρος του Δερβενίου έχει τεράστια σημασία όχι μόνο για τη μελέτη της ελληνικής θρησκείας και της φιλοσοφίας, η οποία είναι η βάση για όλη τη δυτική φιλοσοφική σκέψη, αλλά και επειδή χρησιμεύει ως απόδειξη της πρώιμης χρονολόγησης των Ορφικά ποιήματα, που είχε αμφισβητηθεί από πολλούς στο παρελθόν, προσφέροντας μια ξεχωριστή έκδοση του προσωκρατικούς φιλοσόφους. Το κείμενο του παπύρου, που είναι το πρώτο βιβλίο της δυτικής παράδοσης, έχει παγκόσμια σημασία, δεδομένου ότι αντανακλά τις οικουμενικές αξίες του ανθρώπου: την ανάγκη να εξηγήσει τον κόσμο, η επιθυμία να ανήκουν σε μια ανθρώπινη κοινωνία με γνωστούς κανόνες και την αγωνία να αντιμετωπίσει το τέλος της ζωής.

http://www.unesco.org/new/en/communication-and-information/resources/multimedia/photo-galleries/preservation-of-documentary-heritage/memory-of-the-world-nominations-2014-2015/greece-the-derveni-papyrus-the-oldest-book-of-europe/

«Έζησε 5 χρόνια, 2 μήνες, 6 μέρες και 6 ώρες»

Η επιτύμβια στήλη ενός μικρού δούλου της ρωμαϊκής εποχής...

Όταν στα 1667 παρουσιαζόταν στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης μια συλλογή από επιγραφές, οι οποίες σήμερα βρίσκονται στο Ashmolean Museum, κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί την έκπληξη που θα προκαλούνταν χρόνια αργότερα από το κείμενο μίας εξ αυτών. Και αυτό, γιατί ανάμεσα στη συλλογή αυτή υπήρχε μία επιτύμβια μαρμάρινη στήλη προερχόμενη από τη Ρώμη, η οποία διασώθηκε σε πολύ κακή κατάσταση και δεν παρείχε τη δυνατότητα εκείνη την εποχή της ανάγνωσης του κειμένου της. Χρόνια αργότερα και με τη βοήθεια της σύγχρονης τεχνολογίας, αλλά και των παλαιότερων αναγνώσεων του κείμενου, κατέστη δυνατόν να αναγνωστεί η επιγραφή, αποκαλύπτοντας μία τρυφερή και απροσδόκητη στιγμή μέσα από το σκληρό και αδυσώπητο γεγονός τους χαμού ενός μικρού παιδιού.

Πιο συγκεκριμένα το κείμενο καταγράφει το θάνατο ενός μικρού αγοριού της ρωμαϊκής περιόδου και έχει ως εξής:

Το λατινικό κείμενο

d(is) m(anibus) / L(ucio) Annaio Firm(—) / vixit annis ° V / m(ensibus) II . d(iebus) °VI . h(oris) ° VI ° /5 qui ° natus est / nonis °Iuliis / defunctus / est °IIII idus / Septembres /10 Annaia Feru-/sa vernae su-/o karissimo

Απόδοση

Στα πνεύματα των νεκρών. Για τον Lucius Annaius Firm(ius;), που έζησε 5 χρόνια, 2 μήνες, 6 μέρες και 6 ώρες, που γεννήθηκε την 7η Ιουλίου και πέθανε τη 10η Σεπτεμβρίου. Η Annaia Ferusa έστησε αυτήν για τον πιο αγαπημένο δούλο του σπιτιού.

Το open pit στις #skouries & με option για Πιάβιτσα πάμε για καλή θέση στο top10 deep open-pit mines!

Το open pit στις Σκουριές που όσο μεγαλώνουν οι αντιδράσεις ... μαζεύει σαν ρούχο όταν το μετράς με ΜΕΖΟΥΡΑ !!! Ξεκίνησε περίπου στο χιλιόμετρο .... & σήμερα έφτασε επικοινωνιακά να είναι στα ? μέτρα !!!

" The Skouries porphyry gold-copper deposit is centred on a small (less than 400m in diameter), pencil-porphyry stock that intruded schist and gneiss of the Paleozoic Vertiskos Formation of the Serbo-Macedonian Massif, NE Greece. Ore extends for more than 920m depth from surface. ... " http://www.eldoradogold.com/assets/europe/projects/skouries/ (τελ. προσπέλαση 3/11/2014)

" Το κοίτασμα των Σκουριών βρίσκεται στο Δήμο Αριστοτέλη, σε ίση απόσταση από τα χωριά Μεγάλη Παναγία, Παλαιοχώρι και Νεοχώρι.

Πρόκειται για ένα παγκοσμίου κλάσης πορφυριτικό κοίτασμα το οποίο περιέχει 0,54% χαλκό και 0,83 γρ/τόνο χρυσό. Έχει κυλινδρική μορφή με μία διάμετρο 200μ. και εκτείνεται από την επιφάνεια κατακόρυφα προς τα κάτω σε ένα βάθος 800μ.  " 
http://www.hellas-gold.com/metalleia/metalleio-xrysou-skouries (τελ. προσπέλαση 3/11/2014)

Top 10 deep open-pit mines

The deepest open pit mines are scattered geographically across the world unlike the deepest underground mines, which are mostly concentrated in South Africa. The majority of the deepest open pit operations in the world are copper producing mines. Mining-technology profiles the world's top ten deepest open pit mines currently active.

Πώς οι Ολιγάρχες κατέστρεψαν την Ελλάδα!

Το πρόβλημα με την κατάρρευση της Ελλάδας δεν ήταν στενά οικονομικό αλλά κυρίως πολιτικό! Η κατάρρευση των θεσμών στην Ελλάδα ήταν αποτέλεσμα της πολιτικής και οικονομικής ανισότητας που οξύνθηκε τα τελευταία είκοσι χρόνια.

Το πρόβλημα δημιουργήθηκε στην Ελλάδα, μέσω της ιδιοκτησίας των ΜΜΕ, μια μικρή στην πράξη ολιγαρχία, που κυριάρχησε στην πολιτική και οικονομική ζωή. Η δράση της διέφθειρε και δηλητηρίασε την πολιττκή ζωή, διέβρωσε τα πολιτικά κόμματα και οδήγησε στην κατάρρευση της εμπιστοσύνης των πολιτών προς την πολιτική στο σύνολό της. Η άνοδος της διάχυτης διαφθοράς ήταν ένα από τα αποτελέσματα της κατάστασης αυτής και της κατάρρευσης της εμπιστοσύνης προς τους θεσμούς.

Ο Θουκυδίδης, ο Βρασίδας και η λογική της φιλελεύθερης αποικιοκρατίας

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι Λακεδαιμόνιοι μετά την πανωλεθρία στη Σφακτηρία βρέθηκαν σε δύσκολη θέση. Πιεσμένοι από τις αθηναϊκές στρατιωτικές επιχειρήσεις μέσα στην Πελοπόννησο έκριναν αναγκαίο να μεταφέρουν το στρατιωτικό ενδιαφέρον εκτός Πελοποννήσου. Κι αυτός ήταν ο δρόμος του αντιπερισπασμού: «Γιατί την ώρα που οι Αθηναίοι χτυπούσαν την Πελοπόννησο κι ιδιαίτερα τη λακωνική γη, οι Σπαρτιάτες ελπίζανε πως το καλύτερο μέσο να τους απομακρύνουν θα ήταν, αν ανταποδίδανε σε κείνους τα χτυπήματα στέλνοντας στρατό στους συμμάχους της Αθήνας που, άλλωστε, ήταν πρόθυμοι να τον συντηρούν και τον ζητούσαν για να τους βοηθήσει ν’ αποστατήσουν». (βιβλίο τέταρτο, παράγραφος 80).  Εξάλλου, η δεινότητα της θέσης τους εγκυμονούσε και φόβους πιθανής εξέγερσης των ειλώτων, στους οποίους οι Λακεδαιμόνιοι ποτέ δεν είχαν εμπιστοσύνη: «Ταυτόχρονα ήθελαν, με κάποια πιστευτή δικαιολογία, να στείλουν μακριά κάμποσους είλωτες, από φόβο μήπως, με την ευκαιρία που έδινε τη στιγμή εκείνη η κατοχή της Πύλου από τους Αθηναίους, επαναστατήσουν». (βιβλίο τέταρτο, παράγραφος 80).

 Επί της ουσίας, όμως, το βασικότερο μέλημα της Σπάρτης ήταν η σύναψη ειρήνης και η επανάκτηση των αιχμαλώτων της Σφακτηρίας. Μέσα σ’ αυτό το κλίμα έστειλαν το Βρασίδα να εκστρατεύσει στη Μακεδονία και τη Θράκη: «Οι Λακεδαιμόνιοι έστειλαν το Βρασίδα σ’ αυτή την εκστρατεία, γιατί κι ο ίδιος το ήθελε πάρα πολύ κι οι Χαλκιδικιώτες επίσης το επιθυμούσαν. Ήταν ένας άντρας που και στη Σπάρτη θεωρούνταν εξαιρετικά δραστήριος σε όλα κι όταν βγήκε έξω απ’ αυτήν πρόσφερε ανεκτίμητες υπηρεσίες στους Λακεδαιμονίους. Γιατί, με το να δειχθεί από την αρχή δίκαιος και μετριοπαθής προς τις διάφορες πόλεις, έπεισε πολλές απ’ αυτές ν’ αποστατήσουν, ενώ άλλες τις κυρίεψε με προδοσία. Έτσι οι Λακεδαιμόνιοι, οι οποίοι ήθελαν να κλείσουν ειρήνη, πράγμα που έκαμαν, πέτυχαν να έχουν να δώσουν ανταλλάγματα για τα μέρη που θα ξανάπαιρναν και να ανακουφιστεί η Πελοπόννησος με την απομάκρυνση του πολέμου από κοντά της. Αλλά και στον κατοπινό ακόμη πόλεμο, τον ύστερα από την καταστροφή στη Σικελία, η αρετή και η σύνεση που είχε δείξει τότε ο Βρασίδας, που άλλοι τις γνώριζαν από προσωπική πείρα κι άλλοι τις είχαν ακούσει, συντέλεσαν πάρα πολύ στο να στραφούν προς τους Λακεδαιμονίους οι συμπάθειες των συμμάχων της Αθήνας. Γιατί, καθώς ήταν ο πρώτος από τους Σπαρτιάτες που βγήκαν έξω από τον τόπο τους ο οποίος δείχθηκε από κάθε άποψη άξιος, άφησε πίσω του τη βέβαιη ελπίδα πως κι οι άλλοι Λακεδαιμόνιοι θα ‘ταν σαν κι αυτόν». (βιβλίο τέταρτο, παράγραφος 81).